เรื่องย่อ
วอลเตอร์ เด็กชายช่างสังเกตุคนหนึ่งเฝ้าสังเกตุการณ์ความผิดปกติของบ้านไม้เก่าที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับบ้านของเขา คุณตาผู้เป็นเจ้าของบ้านไม้หลังนั้นรักบ้าของเขามากและไม่ยอมให้เข้าไปในบ้านหรือแม้แต่เหยียบสนามหญ้าหน้าบ้านของเขา วันหนึ่งลูกบาสของเพื่อนวอลเตอร์กลิ้งไปตกอยู่ที่บริเวณบ้านไม้หลังนั้น เพียงไม่กี่วินาทีลูกบาสนั้นก็ถูกบ้านไม้กินเข้าไปต่อหน้าต่อตา และดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นรายต่อไปที่ถูกกิน
ในหลายๆฉากของภาพยนต์การ์ตูนเรื่องนี้ใช้ประโยชน์จากเงาที่สะท้อนกับกระจกหรือเลนส์แสดงให้เห็นสิ่งที่ตัวละครกำลังจองมองราวกับไปยืนอยู่ข้างๆ ทำให้ผู้ชมสามารถเข้าถึงตัวละครและมีอารมณ์ร่วมกับตัวละครด้วย โดยส่วนมากในภาพยนต์ไม่มีพร็อบมากนักทำให้ในแต่ละฉากดูนิ่งๆ โล่งๆ เหงาๆ ทิ้งให้มุมกล้องอยู่นิ่งในภาพขนาดกว้างบวกกับเสียงที่แว่วเบา ทำให้ผู้ชมรู้สึกตื่นเต้น ลุ้น ชวนให้มองภาพตรงหน้านิ่ง
ความรู้สึกส่วนตัวในตอนที่ดูครั้งแรกตอนเด็กๆ มันน่ากลัวมากจนไม่สามารถดูต่อจนจบได้ ถึงไม่ได้ดูจนจบแต่ก็ยังคงมีภาพในบางฉากบางตอนที่พอจำได้ เวลาผ่านไปความกล้าที่จะกลับมาดูอีกครั้งก็เพิ่มขึ้น เมื่อกลับมาดูอีกครั้ง มันกลับดูไม่น่ากลัวเหมือนครั้งแรกที่ดู เมื่อความน่ากลัวลดลงจึงสามารถใส่ใจกับรายละเอียดต่างๆที่มีอยู่ในเรื่อง หรือการจำลองภายในตัวบ้านให้มีอวัยวะคล้ายๆกับคน อาจเป็นเพราะภาพยนต์การ์ตูนเรื่องนี้มีกลุ่มเป้าหมายส่วนหนึ่งเป็นเด็กในตอนจบของเรื่องคนที่ถูกบ้านกินเข้าไปจึงยังมีชีวิตอยู่ เป็นการสร้างความสยองขวัญที่อยู่ในลิมิตที่เด็กจะสามารถดูได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น